Geschreven op 24 november 2023 door Roderik Schoorlemmer
Heb jij dat ook wel eens gedaan? Je bent in een gesprek met iemand die je interessant vindt. En opeens vertel je een verhaal dat helemaal niet gebeurd is, alleen maar om indruk te maken op de ander.
Ik werkte net voor Combo Emonomy en stond in de keuken met Frans de directeur te praten. Hij vertelde wat zijn doelen en speerpunten van het jaar zouden worden. Ik luisterde aandachtig. Ik ben altijd beter in luisteren dan over mezelf praten.
Maar nu was het mijn beurt. Blijkbaar wilde ik indruk maken. Hem laten zien dat ik het waard was om samen te werken. Om hem te verleiden meer samen te ondernemen. En opeens verscheen er in mijn gedachten een totaal fictief verhaal. Waarmee mijn mind dacht indruk op hem te kunnen maken. Gelukkig zag ik het gebeuren. Ik kon mezelf bedwingen om het te gaan vertellen. Maar ik herkende het patroon. Ik ben vele malen in deze valkuil gestapt.
Maar wat is dit vergroten van je zelfbeeld? Dit opblazen van je ego met gebakken lucht? Waarom doe ik dit? Wat is de functie? Ik kom er niet omheen dat ik blijkbaar een behoefte heb om mezelf anders voor te doen. Daaraan ten grondslag ligt een oordeel dat ik niet goed genoeg ben. Een angst dat als ik echt mezelf ben mensen niet van me houden. Daarvoor creëer je een persoonlijkheid. Een beeld voor de buitenwereld. Een masker.
Het woord persoonlijkheid komt van het Latijnse woord persona, wat masker betekent. Hoe meer je persoonlijkheid afwijkt van wie je werkelijk bent des te groter is de energie die je moet inzetten om dit beeld in stand te houden. Dat betekent bijhouden aan wie je welk leugentje hebt verteld. Je gaat er bijna zelf in geloven. Maar wie houdt wie nu voor de gek.
De functie hiervan is zelfbescherming. Je mind wil je beschermen tegen gevoelens van minderwaardigheid. Meestal gebeurt dit bijna automatisch. Het is een oud patroon, meestal ontstaan in de kindertijd, bedoeld om te overleven.
Zelf de verandering zijn betekent dat je de ui van beschermlagen moet afpellen door eerlijk naar jezelf te kijken. Ook als dat pijn doet. Of eigenlijk juist als dat pijn doet. Door bewust te worden van de oude patronen waar je instapt. Zoals bijvoorbeeld “pleasen” om aardig gevonden te worden of altijd maar heel hard moeten werken omdat je ouders dat ook deden.
Volwassen worden betekent dat je meer en meer bewustzijn krijgt dat er patronen in je spelen. Door dit bewustzijn merk je: het is een keuze om wel of niet in een patroon te stappen. En tegelijkertijd liefdevol naar jezelf te kijken als je toch even in een patroon stapt.
Door naar je eigen patronen te kijken ontwikkel je ook meer compassie voor de patronen van anderen zoals bijvoorbeeld je partner, collega’s en cliënten. Daarom vinden we persoonlijk leiderschap een belangrijke pijler van alle activiteiten die we doen bij Combo Emonomy.
Ik geniet pas echt in het leven als het masker wordt afgedaan. Als ik of de ander zich niet beter voordoet dan hij is. Als er ruimte is voor openheid en kwetsbaarheid. Waardoor er ruimte ontstaat voor echt contact. Dan ontstaat herkenning. Daaruit ontstaat verbinding. En dat is waar ik opzoek naar ben. Dat is wat we bij Combo Emonomy leven en werken vanuit een liefdevolle ruimte noemen.
Tijdens de opleiding jobcoach spreken we vaak over kwetsbaarheid is kracht. Wat heb je in je rugzak waar je nu je kracht uit kunt halen en misschien wel zelfs als gereedschap in kunt zetten in je werk?
Jobcoach Sabine ging samen met trainer Coralie aan de slag met haar persoonlijke ontwikkeling: minder denken, meer Zijn. Lees hier hoe en wat dat oplevert.
